Verbum

сцэна, ✂, ж.

1. Спецыяльная пляцоўка, на якой адбываюцца спектаклі, а таксама ўвогуле сам тэатр, тэатральная дзейнасць.

   • Падняцца на сцэну.
   • Майстры сцэны.
   • Развітацца са сцэнай (таксама перан. пакінуць тэатральную дзейнасць.).

2. Асобная частка акта тэатральнай п’есы, эпізод у п’есе, рамане, аповесці, карціне.

3. Здарэнне, эпізод.

   • Сцэна з жыцця студэнтаў.

4. Вострая, рэзкая размова (разм.).

   • С. рэўнасці.

|| памянш. сцэнка, ✂.

|| прым. сцэнічны, ✂.

сцэнаграфія, ✂, ж. (спец.).

Мастацтва афармлення тэатральнай сцэны, а таксама само такое афармленне.

|| прым. сцэнаграфічны, ✂.

сцэнарый, ✂, м.

1. Літаратурна-драматычны твор з падрабязным апісаннем дзеяння, на аснове якога можа ставіцца кінафільм.

   • С. «Альпійская балада».

2. Спіс дзейных асоб п’есы з указаннем парадку і часу выхаду на сцэну (спец.).

3. Загадзя распрацаваны дэталёвы план правядзення якога-н. відовішча, увогуле (перан.) ажыццяўлення чаго-н.

   • С. фестывалю.
   • Дзейнічаць па сцэнарыю (перан. так, як было задумана).

|| прым. сцэнарны, ✂.

• С. матэрыял.
• С. аддзел.

сцэнарыст, ✂, ж.

Аўтар сцэнарыя кінафільма, свята, фестывалю і пад.

|| ж. сцэнарыстка, ✂.

|| прым. сцэнарысцкі, ✂.

сцэнічны, ✂.

1. гл. сцэна.

2. Які мае патрэбныя для сцэны, тэатра якасці; прыгодны для сцэны, тэатра.

   • С. твор.

|| наз. сцэнічнасць, ✂.

сцэнограф, ✂, м.

Тэатральны мастак, спецыяліст па сцэнаграфіі.