сцвярджаць

дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. гл. сцвердзіць.

  2. Настойліва даводзіць, упэўніваючы ў чым-н.

    • Старажылы сцвярджаюць, што за вёскай было возера.
    • Усе сцвярджаюць гэту ісціну.

|| назоўнік: сцвярджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)