Verbum

скалалажанне, ✂, н.

Від спорту — узыходжанне на крутыя скалы.

скалалаз, ✂, м.

Спартсмен, які займаецца скалалажаннем.

|| ж. скалалазка, ✂.

скалануцца, ✂; зак.

1. Задрыжаць, затрэсціся; страсянуцца, здрыгануцца.

   • Бярозка ад удару скаланулася.

2. Уздрыгнуць.

   • С. ад холаду.

3. перан. Моцна захвалявацца.

   • Сэрца маё скаланулася ад непрыемнай весткі.

|| незак. скаланацца, ✂.

скалануць, ✂; зак.

1. Прымусіць здрыгануцца, страсянуцца.

   • С. грушу.
   • Вецер скалануў дзверы.
   • Машыну скаланула на калдобіне (безас.).

2. Перамяшаць часцінкі вадкасці, страсянуўшы пасудзіну.

   • С. квас.

3. безас., каго-што. Перакрывіць, перасмыкнуць (пра сутаргавы рух).

   • Ад холаду яго скаланула.

4. перан. Ахапіць, авалодаць (пра пачуцці, думкі); моцна ўзрушыць, усхваляваць.

   • Жаль скалануў сэрца маці.

5. перан. Вымусіць каго-н. аддаць што-н. (разм.).

   • Калі скаланём, дык аддасць.

|| незак. скаланаць, ✂.

скалапендра, ✂, ж.

Невялікая членістаногая ядавітая жывёліна.

|| прым. скалапендравы, ✂.

скалдуніцца, ✂; зак. (разм.).

Зблытацца, скудлаціцца (пра валасы, шэрсць і пад.).

скалдуніць, ✂; зак. (разм.).

Зблытаць, скудлаціць (валасы, шэрсць і пад.).

скалелы, ✂.

Які моцна змёрз, скалеў.

• С., ледзь жывы, вярнуўся з лесу.

|| наз. скалеласць, ✂.

скалець, ✂; зак.

Вельмі змерзнуць.

• Скалелі рукі на марозе.

скаліёз, ✂, м. (спец.).

Скрыўленне пазваночніка.

|| прым. скаліёзны, ✂.