скалануць,
-
Прымусіць здрыгануцца, страсянуцца.
- С. грушу.
- Вецер скалануў дзверы.
- Машыну скаланула на калдобіне (
безас. ).
-
Перамяшаць часцінкі вадкасці, страсянуўшы пасудзіну.
- С. квас.
-
безас. , каго-што. Перакрывіць, перасмыкнуць (пра сутаргавы рух).- Ад холаду яго скаланула.
-
перан. Ахапіць, авалодаць (пра пачуцці, думкі); моцна ўзрушыць, усхваляваць.- Жаль скалануў сэрца маці.
-
перан. Вымусіць каго-н. аддаць што-н. (разм. ).- Калі скаланём, дык аддасць.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)