скалануць, ; зак.

  1. Прымусіць здрыгануцца, страсянуцца.

    • С. грушу.
    • Вецер скалануў дзверы.
    • Машыну скаланула на калдобіне (безас.).
  2. Перамяшаць часцінкі вадкасці, страсянуўшы пасудзіну.

    • С. квас.
  3. безас., каго-што. Перакрывіць, перасмыкнуць (пра сутаргавы рух).

    • Ад холаду яго скаланула.
  4. перан. Ахапіць, авалодаць (пра пачуцці, думкі); моцна ўзрушыць, усхваляваць.

    • Жаль скалануў сэрца маці.
  5. перан. Вымусіць каго-н. аддаць што-н. (разм.).

    • Калі скаланём, дык аддасць.

|| незак. скаланаць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)