Verbum

скалануць, ✂; зак.

1. Прымусіць здрыгануцца, страсянуцца.

   • С. грушу.
   • Вецер скалануў дзверы.
   • Машыну скаланула на калдобіне (безас.).

2. Перамяшаць часцінкі вадкасці, страсянуўшы пасудзіну.

   • С. квас.

3. безас., каго-што. Перакрывіць, перасмыкнуць (пра сутаргавы рух).

   • Ад холаду яго скаланула.

4. перан. Ахапіць, авалодаць (пра пачуцці, думкі); моцна ўзрушыць, усхваляваць.

   • Жаль скалануў сэрца маці.

5. перан. Вымусіць каго-н. аддаць што-н. (разм.).

   • Калі скаланём, дык аддасць.

|| незак. скаланаць, ✂.