Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

дубль, , м. (спец.).

  1. Паўторная здымка эпізоду ў фільме.

    • Зняць тры дублі.
  2. У спорце; другая, дубліруючая каманда спартыўнага калектыву, якая служыць рэзервам для асноўнага саставу (разм.).

    • Д. выйграў з лікам 3:1.

|| прым. дублевы, .

дубняк, , м., зб.

Малады дубовы лес.

  • На змену старым дрэвам падымаўся малады д.

дубовы, .

  1. гл. дуб.

  2. перан. Цвёрды, не прыдатны да яды (разм.).

    • Дубовыя яблыкі.
  3. перан. Грубы, нязграбны, тупы (разм.).

    • Д. стыль.
    • Дубовая галава.

дубоўка, , ж.

Сорт цвёрдых груш.

дуброва, , ж.

Ліставы лес са значнай колькасцю дубоў і маладога дубняку.

  • Прыгожы і прывабны беларускія дубровы.

|| прым. дуброўны, .

дубэльты, .

Падвойныя рамы.

  • Паставіць д. на зіму.

дубянець, ; незак.

  1. Мерзнуць на холадзе.

    • Дубянеюць ногі.
  2. Зацвердзяваць, качанець.

    • Бялізна дубянее на марозе.

дубяны, .

Цвёрды, нягнуткі.

  • Дубяная скура.