Verbum

высеўкі, ✂.

Астаткі ад прасеянага.

• Аўсяныя в.

|| прым. высевачны, ✂.

высечка, ✂, ж.

1. гл. высечы.

2. мн. -чак. Месца, дзе высеклі лес.

   • Раскарчаваць высечку.

высечы, ✂; зак.

1. Ссячы ўсё, знішчыць.

   • В. лес.

2. Выбраўшы, ссячы.

   • В. жардзіну.

3. Секучы, дастаць, выняць або вырабіць.

   • В. кавалак лёду.

4. Выразаць з каменя ці на камені.

   • В. надпіс.
   • В. бюст.

5. Здабыць ударам па крэменю, выкрасаць.

   • В. іскру.

|| незак. высякаць, ✂.

|| наз. высечка, ✂.

высеяць, ✂; зак.

Пасеяць (якую-н. колькасць).

• В. сто пудоў жыта.

|| незак. высяваць, ✂.

|| наз. высяванне, ✂ і высеў, ✂.

• Нормы высеву.
• Высеў траў.

|| прым. высяўны, ✂.

высіліцца, ✂; зак.

1. Дайсці да страты сіл, знясіліцца.

   • В. на цяжкай рабоце.

2. Стаць неўрадлівым, спустошыцца (пра глебу; разм.).

   • Зямля высілілася.

3. (У і 2 ас. не ўжыв.). Страціць моц (пра віно, хрэн і пад. і разм.).

|| незак. высільвацца, ✂.

|| наз. высільванне, ✂ і высіленне, ✂.

высіцца, ✂; незак.

Узвышацца, стаяць высока.

• Удалечыні высіцца вежа.

выскал, ✂, м.

Сціснутыя зубы, якія відаць з-за расцягнутых губ.

• Драпежны в.

выскаляка, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Той, хто любіць скаліць зубы, жартаваць.

• Выскалякі не давалі праходу.

выскачка, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Чалавек, які, жадаючы выслужыцца, паказаць сябе, ва ўсё ўмешваецца, які заняў прыметнае грамадскае становішча не па заслугах.

выскачыць, ✂; зак.

1. Скочыўшы, пакінуць якое-н. месца.

   • В. з лодкі.
   • Выскачыла з галавы (перан. забылася; разм.).
   • В. замуж (перан. паспешна або нечакана выйсці замуж; разм.).

2. Скачучы або таропка выбеганы, выехаўшы, з’явіцца адкуль-н.

   • Заяц выскачыў з кустоў.
   • В. насустрач.

3. Нечакана выпасці, выскачыць.

   • Нітка выскачыла з іголкі.

4. Недарэчна, не да месца сказаць, зрабіць што-н. (разм.).

   • В. са сваёй прапановай.
   • Выскачыў як Піліп з канапель (прымаўка).

|| незак. выскакваць, ✂.