Verbum

выскачыць, ✂; зак.

1. Скочыўшы, пакінуць якое-н. месца.

   • В. з лодкі.
   • Выскачыла з галавы (перан. забылася; разм.).
   • В. замуж (перан. паспешна або нечакана выйсці замуж; разм.).

2. Скачучы або таропка выбеганы, выехаўшы, з’явіцца адкуль-н.

   • Заяц выскачыў з кустоў.
   • В. насустрач.

3. Нечакана выпасці, выскачыць.

   • Нітка выскачыла з іголкі.

4. Недарэчна, не да месца сказаць, зрабіць што-н. (разм.).

   • В. са сваёй прапановай.
   • Выскачыў як Піліп з канапель (прымаўка).

|| незак. выскакваць, ✂.