Verbum

авары́йшчык, ✂, м.

1. Работнік аварыйнай службы.

2. Нядбайны работнік, які дапускае аварыі.

ава́рыя, ✂, ж.

Пашкоджанне якога-н. механізма, машын і пад. ў час руху, работы.

• Пацярпець аварыю (таксама перан. пра няўдачу, правал якой-н. справы).

|| прым. аварыйны, ✂.

• Аварыйная служба (па ліквідацыі аварый).

ава́цыя, ✂, ж.

Працяглыя, бурныя воплескі як адабрэнне чаго-н., захапленне чым-н. (звычайна на тэатральных пастаноўках, мітынгах).

• Бурныя авацыі.

аве́чка, ✂, ж.

Свойская жвачная жывёла, якая дае воўну, мяса; самка барана.

• Стрыжка авечак.
• Блудная (аблудная) а. (перан. пра чалавека, які збіўся з правільнага жыццёвага шляху).
• Прыкідвацца авечкай (перан. выдаваць сябе за ціхага, паслухмянага чалавека).

|| прым. авечы, ✂.

• А. сыр.

авечкаво́д, ✂, м.

Тое, што і авечкагадовец.

авечкагадо́вец, ✂, м.

Спецыяліст па авечкагадоўлі.

авечкагадо́ўля, ✂, ж.

Развядзенне авечак як галіна сельскай гаспадаркі.

• Танкарунная а.

|| прым. авечкагадоўчы, ✂.

• Авечкагадоўчая ферма.

аве́чнік, ✂, м.

Авечы хлеў, аўчарня.

аве́яць, ✂; зак.

1. Тое, што і абвеяць.

2. перан. Акружыць, стварыць вакол каго-, чаго-н. атмасферу пашаны (высок.).

   • А. славай.

|| незак. авяваць, ✂.

авёс, ✂, м.

Яравая збажына, зерне якой ідзе на корм коням і на крупы, а таксама зерне гэтага злака.

• Даць каню аўса.
• Не гані каня дубцом, а гані аўсом (прыказка).
• Аўсы зазелянелі.

|| прым. аўсяны, ✂.

• А. кісель.
• Аўсяная мука.