Verbum

аста́ча, ✂, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

   • Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

• Без астачы — цалкам, поўнасцю.

а́стма, ✂, ж.

Прыступы задышкі ў выніку хваробы сэрца або бронхаў.

• Бранхіяльная а. (спазмы бронхаў).

|| прым. астматычны, ✂.

астма́тык, ✂, м.

Хворы на астму.

|| ж. астматычка, ✂.

асто́йлівасць, ✂, ж. (спец.).

Здольнасць судна плаваць, захоўваючы стан раўнавагі.

• А. карабля.

асто́йлівы, ✂, (спец.).

Які валодае астойлівасцю.

асто́яцца, ✂; зак.

1. Пра вадкасць: стаць спакойным, перастаць калыхацца або, утварыўшы асадак, стаць празрыстым, чыстым.

   • Каламутная вада астоялася.

2. Утрымацца на нагах.

|| незак. астойвацца, ✂.

а́стра, ✂, ж.

Травяністая садовая дэкаратыўная расліна з буйнымі кветкамі рознай афарбоўкі, звычайна без паху.

|| прым. астравы, ✂.

астра...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. які мае адносіны да нябесных цел, напр. астраарыентацыя, астрафатаграфія;
2. які мае адносіны да касмічнай прасторы, напр. астрабатаніка, астрагеалогія, астрафізіка;
3. які мае адносіны да астраноміі. напр. астрапрылада.

астракі́зм, ✂, м. (кніжн.).

Выгнанне, ганенне.

астрало́гія, ✂, ж.

Вучэнне пра магчымыя сувязі, што існуюць паміж размяшчэннем нябесных свяціл і лёсамі людзей і народаў, пра магчымасць прадказання будучага паводле размяшчэння нябесных зорак.

|| прым. астралагічны, ✂.