Verbum

арасі́цца, ✂; зак.

Пакрыцца кроплямі чаго-н., насыціцца вільгаццю.

• Арасілася зямля.

|| незак. арашацца, ✂.

арасі́ць, ✂; зак.

1. Апырскаць кроплямі чаго-н., увільгатніць.

   • Дробны дождж арасіў глебу.

2. Шляхам правядзення каналаў абвадніць, паліць.

   • А. палі.

|| незак. арашаць, ✂.

|| наз. арашэнне, ✂.

ара́тар, ✂, м.

Той, хто гаворыць прамову, прамоўца; той, хто валодае красамоўствам, майстэрствам слова.

• Сапраўдны а.

|| прым. аратарскі, ✂.

ара́тарстваваць, ✂; незак. (іран.).

Гаварыць з прэтэнзіяй на красамоўства.

арато́рыя, ✂, ж.

Вялікі музычна-драматычны твор для хору, спевакоў-салістаў і аркестра.

|| прым. араторны, ✂ і аратарыяльны, ✂.

ара́ты, ✂, м.

Той, хто апрацоўвае, арэ зямлю; земляроб.

• Дзе а. плача, там жняя скача (прыказка).

|| прым. арацкі, ✂.

ара́хіс, ✂, м.

Паўднёвая травяністая алейная расліна сямейства бабовых; земляны арэх, а таксама плод гэтай расліны.

|| прым. арахісавы, ✂.

• А. торт (з арахісам).

ара́ць, ✂; незак.

Апрацоўваць зямлю плугам.

• Ой, пайду я лугам, лугам, дзе мой мілы арэ плугам (з нар.).

|| зак. узараць, ✂.

|| наз. аранне, ✂ і ворыва, ✂.

араша́льны, ✂.

Які служыць для арашэння, штучнага ўвільгатнення глебы.

• А. канал.

арба́, ✂, ж.

Воз (высокі двухколы — у Крыме і на Каўказе або доўгі чатырохколы — на Украіне).