Verbum

ара́кул, ✂, м.

1. У антычным свеце: жрэц-прадказальнік волі бажаства, які даваў адказы на розныя пытанні.

2. перан. Пра таго, чые меркаванні прызнаюцца бясспрэчнай ісцінай (іран.).

|| прым. аракульскі, ✂.

аракчэ́еўшчына, ✂, ж.

У пачатку 19 ст. ў Расіі: рэжым неабмежаванага паліцэйскага дэспатызму, самавольства ваеншчыны і насілля над народам (ад імя Аракчэеева, міністра-дэспата).

арангута́н, ✂ і арангута́нг, ✂, м.

Буйная чалавекападобная малпа.

|| прым. арангутанавы, ✂ і арангутангавы, ✂.

арандава́ць, ✂; зак. і незак.

Узяць (браць) у арэнду.

аранда́тар, ✂, м.

Той, хто арандуе што-н.

|| ж. арандатарка, ✂.

|| прым. арандатарскі, ✂.

ара́нжавы, ✂.

Жоўты з чырванаватым адценнем, як апельсін.

• А. колер.

аранжарэ́я, ✂, ж.

Цёплае зашклёнае памяшканне для вырошчвання раслін, цяпліца.

|| прым. аранжарэйны, ✂.

• Аранжарэйная расліна (таксама перан. пра далікатнага, распешчанага чалавека; іран.).

аранжы́раваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Перакласці (-кладаць) музычны твор для выканання на іншым інструменце або іншага саставу інструментаў (галасоў).

|| наз. аранжыроўка, ✂.

ара́п, ✂, м.

1. Цемнаскуры чалавек, негр (уст.).

2. Ашуканец, жулік (разм. уст.).

   Браць на арапа (разм. неадабр.) — браць ашуканствам, падманам.

|| ж. арапка, ✂.

|| прым. арапскі, ✂.

ара́пнік, ✂, м.

Доўгі паляўнічы бізун з кароткай рукаяткай.