Verbum

скол, ✂, м.

Месца, дзе што-н. сколата, адкалолася.

• С. на мармуры.

сколак, ✂, м.

1. Адколаты кавалак чаго-н.

   • С. каменя.

2. перан. Дакладнае падабенства, копія з чаго-н.

   • Сколкі чужых думак.

скон, ✂, м.

Тое, што і скананне.

◊

• Да (самага) скону (дзён, гадоў, жыцця) (разм.) — да (самай) смерці.

скончыцца, ✂; зак.

1. Тое, што і кончыцца (у 1 і 2 знач.).

2. Тое, што і памерці (у 1 знач.).

скончыць, ✂; зак.

Тое, што і кончыць (у 1, 2 і 3 знач.).

скорагаворка, ✂, ж.

1. Хуткае маўленне.

   • Гаварыць скорагаворкай.

2. Спецыяльна прыдуманая фраза, пабудаваная на спалучэнні гукаў, якія робяць цяжкім хуткае вымаўленне яе (напр.: ліска лашчыць лісяня, а ласіха — ласяня).

|| прым. скорагаворачны, ✂.

скорам, ✂, м.

1. Скаромная (мясная або малочная) ежа.

   • Чым такі с., дык лепш нішчымніца (прыказка).

2. Тое, што і мясаед.

скорамінучы, ✂ (кніжн.).

Недаўгавечны, кароткатэрміновы.

скорапіс, ✂, м.

Хуткае злітнае пісьмо, пераважна ў старажытных рукапісах.

|| прым. скарапісны, ✂.

скорапсавальны, ✂.

Які хутка псуецца, калі захоўваецца не ў належных умовах.

• С. прадукт.