скорагаворка назоўнік | жаночы род

  1. Хуткае маўленне.

    • Гаварыць скорагаворкай.

  2. Спецыяльна прыдуманая фраза, пабудаваная на спалучэнні гукаў, якія робяць цяжкім хуткае вымаўленне яе (напр.: ліска лашчыць лісяня, а ласіха — ласяня).

|| прыметнік: скорагаворачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)