Verbum

дэкаратар, ✂, м.

1. Мастак, які піша дэкарацыі, афармляе сцэну, здымачную пляцоўку.

2. Спецыяліст па ўпрыгожванню будынкаў, памяшканняў.

|| прым. дэкаратарскі, ✂.

дэкаратыўны, ✂.

1. Прызначаны для ўпрыгожання чаго-н.

   • Д. жывапіс.
   • Дэкаратыўныя расліны.

2. Жывапісны, маляўнічы.

   • Д. від.

|| наз. дэкаратыўнасць, ✂.

дэкарацыя, ✂, ж.

Жывапісны або архітэктурны малюнак месца і абставін сцэнічнага дзеяння.

• Д. першага акта.

◊

• Перамена дэкарацый — аб змяненні абставін, становішча спраў; агульнага выгляду чаго-н.

|| прым. дэкарацыйны, ✂.

дэкаціраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Апрацаваць (апрацоўваць) шарсцяную тканіну парай або гарачай вадой, каб яна не збягалася ад сырасці.

|| наз. дэкаціроўка, ✂.

|| прым. дэкаціровачны, ✂.

дэкваліфікавацца, ✂; зак.

Страціць кваліфікацыю, прафесійныя веды і вопыт.

|| наз. дэкваліфікацыя, ✂.

дэкламаваць, ✂; незак.

Выразна, па-майстэрску чытаць мастацкія творы.

• Д. паэмы Янкі Купалы.

|| зак. прадэкламаваць, ✂.

|| наз. дэкламацыя, ✂.

|| прым. дэкламацыйны, ✂.

дэкламатар, ✂, м.

Артыст, які выступае з дэкламацыяй, той, хто дэкламуе.

|| прым. дэкламатарскі, ✂.

• Дэкламатарскае майстэрства.

дэклараваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Афіцыйна абвясціць (абвяшчаць) дэкларацыю аб чым-н. (у 1 знач.).

• Д. дзяржаўную незалежнасць.

дэкларатыўны, ✂.

1. Які мае форму дэкларацыі (у 1 знач.), урачысты.

   • Дэкларатыўная заява.

2. На словах, знешні.

   • Усе яго абяцанні носяць д. характар.

|| наз. дэкларатыўнасць, ✂.

дэкларацыя, ✂, ж.

1. Афіцыйная або ўрачыстая праграмная заява (кніжн.).

   • Урадавая д.
   • Д. аб дзяржаўным суверэнітэце.

2. Назва некаторых афіцыйных дакументаў з паведамленнем якіх-н. патрэбных звестак.

   • Гандлёвая д.
   • Таможная д.

|| прым. дэкларацыйны, ✂.