Verbum

духоўка, ✂, ж.

Жалезная скрынка ў кухоннай пліце, якая моцна награваецца і служыць для прыгатавання ў ёй яды.

• Спячы пірог у духоўцы.

|| прым. духовачны, ✂.

духоўнасць, ✂, ж.

Духоўная, інтэлектуальная сутнасць чалавека, супрацьлеглая яго фізічнай, цялеснай сутнасці.

духоўнік, ✂, м.

Свяшчэннік, які прымае споведзь ад каго-н.

духоўны, ✂.

1. Які адносіцца да разумовай дзейнасці, да галіны духу (у 1 знач.).

   • Рост духоўных інтарэсаў.
   • Духоўная блізасць.

2. Царкоўны, які адносіцца да духавенства.

   • Духоўная асоба.
   • Духоўнае званне.

○

• Духоўны айцец (уст.) — свяшчэннік, які спавядае.