духоўны прыметнік

  1. Які адносіцца да разумовай дзейнасці, да галіны духу (у 1 знач.).

    • Рост духоўных інтарэсаў.
    • Духоўная блізасць.

  2. Царкоўны, які адносіцца да духавенства.

    • Духоўная асоба.
    • Духоўнае званне.
    • Духоўны айцец (устарэлае) — свяшчэннік, які спавядае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)