Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

гарадкі, .

Гульня, у якой невялікія драўляныя качулкі выбіваюць бітой з горада.

|| прым. гарадошны, .

гараднічы, , м.

Начальнік горада (у Расіі да сярэдзіны 19 ст.).

гарадошнік, , м.

Гулец у гарадкі.

|| ж. гарадошніца, .

гараж, , м.

Памяшканне для стаянкі і рамонту аўтатранспарту.

|| прым. гаражны, .

гарант, , м. (кніжн.).

Фізічная або юрыдычная асоба, а таксама дзяржава, якая дае гарантыю за каго-, што-н.

гарантаваць, ; зак. і незак.

Даць (даваць) гарантыю ў чым-н.

  • Г. добрую якасць вырабаў.
  • Г. права на працу.
  • Г. ад усякіх нечаканасцей.

гарантыя, , ж.

Парука, запэўненне ў чым-н.

  • Тэлевізар з гарантыяй.
  • Г. у добрай якасці.

|| прым. гарантыйны, .

  • Гарантыйная майстэрня.

гарапашнік, , н. (разм.).

Бедны, гаротны чалавек.

|| ж. гарапашніца, .

|| прым. гарапашніцкі, .

гарапашны, (разм.).

Бедны, гаротны.

  • Гарапашная доля.

гараскоп, , м.

У астралогіі: табліца размяшчэння зорак, якая служыць для містычнага прадказання чыйго-н. лёсу.

|| прым. гараскапічны, .