Verbum

выканаўца, ✂, м.

Той, хто выконвае што-н. (гл. выканаць).

• В. работ.
• В. ролі Паўлінкі.
• Судовы в. (службовая асоба, якая ажыццяўляе рашэнні суда па выканаўчых лістах).

выканаўчы, ✂.

1. Які ажыццяўляе выкананне рашэнняў, пастаноў заканадаўчых органаў, практычна кіруе чым-н.

   • Выканаўчая ўлада.
   • В. камітэт.
   • В. ліст (дакумент, па якім ажыццяўляецца судовае рашэнне).

2. Які мае адносіны да выканаўцы — да таго, хто выступае з выкананнем якога-н. мастацкага твора.

   • Выканаўчае майстэрства.

|| наз. выканаўчасць, ✂.

выканаць, ✂; зак.

1. Ажыццявіць, здзейсніць (наказ, заданне, задуму і пад.).

   • В. план.
   • В. абяцанне.
   • В. загад.

2. Праспяваць, сыграць, станцаваць.

   • В. песню, танец.

|| незак. выконваць, ✂.

|| наз. выкананне, ✂.

• Праверка выканання.
• Прывесці ў выкананне.
• Культура выканання.

выканком, ✂, м.

Скарачэнне: выканаўчы камітэт.

• В. гарадскога Савета дэпутатаў.

|| прым. выканкомаўскі, ✂.

выкапаць, ✂; зак.

1. гл. капаць.

2. перан. Знайсці, дастаць (разм.).

   • Дзе вы выкапалі такую кнігу?

|| незак. выкопваць, ✂.

выкапень, ✂, м.

1. Мінералы, руда і пад., здабытая з нетраў зямлі.

   • Карысныя выкапні.

2. Арганізм, які існаваў у далёкія геалагічныя эпохі і захаваўся ў адкладах зямной кары.

   • Рэшткі выкапня.

|| прым. выкапнёвы, ✂.

• В. мамант.

выкарабкацца, ✂; зак.

Карабкаючыся, вылезці, выбрацца.

• В. з ямы.
• В. з бяды (перан. і разм.).

|| незак. выкарабквацца, ✂.

выкараніцца, ✂; зак.

Канчаткова знішчыцца, зжыцца.

• Выкараніліся старыя прымхі.

|| незак. выкараняцца, ✂.

|| наз. выкараненне, ✂.

выкараніць, ✂; зак.

Канчаткова знішчыць, зжыць.

• В. недахопы.

|| незак. выкараняць, ✂.

|| наз. выкараненне, ✂.

выкараскацца, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і выкарабкацца.

|| незак. выкарасквацца, ✂.