Verbum

вызнаць, ✂; зак. (разм.).

1. Тое, што і выведаць.

2. Тое, што і спазнаць.

   • В. тайну прыроды.

|| незак. вызнаваць, ✂.

вызначальнік, ✂, м.

1. Тое, што вызначае, выражае сабой што-н. (кніжн.).

   • Рытмічны в.

2. Кніга для даведак пры вызначэнні чаго-н. (спец.).

   • В. раслін.

вызначальны, ✂.

1. Які служыць для вызначэння чаго-н.

   • Вызначальныя рысы, адзнакі.

2. Які вызначае, абумоўлівае сабой што-н.

   • В. момант.

|| наз. вызначальнасць, ✂.

вызначыцца, ✂; зак.

1. (1 і 2 ас не ужыв.). Набыць выразны характар, раскрыцца, акрэсліцца.

   • Спецыфіка прадмета вызначылася не адразу.

2. Поўнасцю скласціся.

   • Нашы адносіны цалкам вызначыліся.

3. Вылучыцца з ліку іншых чым-н.

   • В. ў баі.
   • В. сваёй храбрасцю.

4. чым. Стаць знамянальным, паказальным дзякуючы чаму-н.

   • Дваццатае стагоддзе вызначылася выкарыстаннем атамнай энергіі.

|| незак. вызначацца, ✂.

вызначыць, ✂; зак.

1. што. Распазнаць, высветліць, разабрацца ў чым-н., дакладна ўстанавіць.

   • В. прычыну.
   • В. адлегласць.
   • В. вугал (вылічыць).

2. Выявіць сутнасць, раскрыць змест чаго-н.

   • В. творчы метад пісьменніка.
   • В. новае навуковае паняцце.

3. Загадзя прызначыць або намеціць наперад.

   • В. дзяжурных.
   • В. далейшыя планы.

4. Устанавіць, назначыць.

   • В. сродкі на будаўніцтва.
   • В. меру пакарання.

5. Абумовіць сабой, з’явіцца прычынай чаго-н.

   • Добрая падрыхтоўка вызначыла поспех.

6. Абазначыць якім-н. чынам.

   • В. мяжу тычкамі.

|| незак. вызначаць, ✂.

|| наз. вызначэнне, ✂.