Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

склянка, , ж.

  1. У маракоў: паўгадзінны прамежак часу.

    • Шэсць склянак (тры гадзіны).
    • Удар склянак (удары, якія адзначаюць прамежак часу).
  2. мн. У старадаўнім парусным флоце: суднавы пясочны гадзіннік, які вымярае час па паўгадзінах.

|| прым. скляначны, .

скляпаць, ; зак.

Злучыць пры дапамозе кляпання.

|| незак. склёпваць, .

|| наз. склёпванне, і склёпка, .

|| прым. склёпачны, .

скляпеністы, .

Які мае форму скляпення, утварае скляпенне (у 1 знач.).

  • Скляпеністая столь.

скляпенне, , н.

  1. Дугападобнае перакрыцце, якое злучае сцены, апоры пэўнага збудавання.

    • Гатычнае с.
  2. Падвальнае памяшканне.

склясці, ; зак.

Падвергнуць праклёну, праклясці.

  • С. чалавека.

скнара, , м.; , ж., (разм.).

Вельмі скупы чалавек.

скнарлівы, (разм.).

Надзвычай скупы, прагны (пра чалавека).

|| ж. скнарлівасць, .

скнарнічаць, ; незак. (разм.).

Быць скнарай, скупіцца.

|| зак. паскнарнічаць, .

скобля, , ж.

Інструмент для акорвання і габлявання дрэва ў выглядзе паўкруглага ляза з дзвюма ручкамі на канцах; струг.

|| прым. скоблевы, .

скокі, , н. (разм.).

  1. гл. скакаць.

  2. Танцы.

    • Пайсці ў с.