Verbum

галоў...

Скарачэнне, якое ўжываецца ў назвах устаноў і асоб у значэнні галоўны, напр. галоўурач; галоўнае, напр. галоўупраўленне.

галоўка, ✂, ж.

1. гл. галава.

2. Шарападобны або прадаўгаваты канец чаго-н., шляпка.

   • Г. канюшыны.
   • Г. лену.

3. мн. Пярэдняя частка саней.

   • Пакласці мяшок у галоўкі.

4. мн. Пярэдняя частка ботаў, якая пакрывае пальцы і верхнюю частку ступні.

   • Паставіць у ботах новыя галоўкі.

галоўнакамандуючы, ✂, м.

Галоўны начальнік армій якога-н. фронту.

• Вярхоўны г. (начальнік узброеных сіл дзяржавы ў час вайны).

галоўны, ✂.

1. Самы важны, асноўны.

   • Г. тэзіс даклада.
   • Галоўная гераіня п’есы.

2. Які ўзначальвае каго-, што-н., старшы па службе.

   • Г. інжынер завода.
   • Г. сказ (у граматыцы: сказ, які мае пры сабе даданы).

галубіць, ✂; незак. (нар.-паэт.).

Песціць, мілаваць, лашчыць.

• Г. дзіця.

галубка, ✂, ж.

1. Самка голуба.

2. Ласкавы зварот да жанчыны (разм.).

галубцы, ✂, м.

Страва з фаршу, тушанага ў капусных лістах.

галубяня, ✂ і галубянё, ✂, н.

Птушаня голуба.

галубятнік, ✂, м.

Любіцель галубоў.

галубятня, ✂, ж.

Памяшканне для дамашніх галубоў, якое робіцца на гарышчы, у падстрэшшы.