Verbum

старэйшы, ✂.

1. Якому больш гадоў у параўнанні з кім-н.; самы дарослы сярод каго-н.

   • С. сын.
   • Старэйшая ў сям’і.

2. Дарослы.

   • Старэйшых павінны слухаць меншыя.

3. Які даўно ўтварыўся, узнік.

   • Старэйшая школа горада.

4. Які стаіць вышэй за другіх па званню, пасадзе, службоваму становішчу.

   • С. па званню.

старэйшына, ✂, м.

1. У радавым грамадстве: кіраўнік абшчыны.

2. Самы паважаны і аўтарытэтны член якога-н. калектыву.

   • С. тэатра.

старэць, ✂; незак.

1. Рабіцца старым.

   • З гадамі чалавек старэе.

2. Станавіцца ўстарэлым.

   • Тэхніка старэе.

|| зак. састарэць, ✂, устарэць, ✂ і пастарэць, ✂.

|| наз. старэнне, ✂.

старэчы, ✂.

Які мае адносіны да старога (у 1 знач.), належыць яму.

• С. кашаль.
• Старэчая паходка.

стасавацца, ✂; незак.

Быць, знаходзіцца ў адпаведнасці з кім-, чым-н.

• Учынак не стасуецца з яго паводзінамі.

статак, ✂, м.

1. Жывёлы, часцей аднаго віду, якія пасуцца або ўтрымліваюцца разам, гуртам.

   • С. кароў.

2. адз. Пагалоўе сельскагаспадарчай жывёлы.

◊

• Маеш статак, мусіш мець і ўпадак (прыказка; разм.) — у гаспадарцы не бывае без урону.

|| прым. статкавы, ✂.

статар, ✂, м. (спец.).

Нерухомая частка электрычнай машыны ротарнага тыпу.

|| прым. статарны, ✂.

статны, ✂.

Стройны, добра, прапарцыянальна складзены.

• Статная фігура.

|| наз. статнасць, ✂.

статс-сакратар, ✂, м.

У некаторых краінах: адна з найвышэйшых дзяржаўных пасад, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

|| прым. статс-сакратарскі, ✂.

статуй, ✂, м. (разм. лаянк.)

Пра тупога, бесталковага чалавека.

• Усе намагаюцца патушыць пажар, а ён стаіць як с.