Verbum

спахапіцца, ✂; зак.

1. Раптоўна заўважыць памылку, недагляд, успомніць пра што-н. забытае.

   • Спахапілася, што не ўсё дапісала ў анкеце.

2. Схамянуцца, падхапіцца.

   • Спахапілася тады, як сын выйшаў за дзверы.

|| незак. спахапляцца, ✂ і спахоплівацца, ✂.

спахмурнелы, ✂.

1. Пра з’явы прыроды: які зрабіўся хмурным, змрочным.

   • Спахмурнелае неба.

2. Які стаў сумным, маркотным (пра чалавека, яго твар).

   • С. твар.

|| наз. спахмурнеласць, ✂.

спахмурнець, ✂; зак.

1. Пра з’явы прыроды: зрабіцца хмурым, змрочным.

   • Над лесам неба спахмурнела.

2. Стаць сумным, невясёлым, маркотным.

   • Ад такой нечаканай навіны маці спахмурнела.

спацелы, ✂.

1. Потны, пакрыты потам.

   • С. твар.

2. Запацелы, пакрыты вільгаццю.

   • Спацелыя шыбы.

|| наз. спацеласць, ✂.

спацца, ✂; безас.; незак.

Пра жаданне, магчымасць спаць.

• На свежым паветры добра спіцца.

спаць, ✂; незак.

1. Знаходзіцца ў стане сну.

   • Пара класціся с.
   • Горад спіць (заціх, стаў бязлюдным; перан.).
   • С. мёртвым сном (моцна спаць).
   • С. вечным сном (пра памёршага).

2. перан. Быць пасіўным; бяздзейнічаць.

   • Трэба было не спаць, а рашуча дзейнічаць.

3. Знаходзіцца ў палавых адносінах (разм.).

   • С. з чужой жонкай.

|| наз. спанне, ✂.

спачатку, прысл.

1. Перш за ўсё.

   • С. падумай, а потым гавары.

2. Яшчэ раз; зноў.

   • Пачаць жыццё с.

спачувальны, ✂.

1. Які выражае спачуванне каму-н. з прычыны гора, няшчасця, бяды і пад.

2. Спагадлівы.

   • С. чалавек.

|| наз. спачувальнасць, ✂.

спачуванне, ✂, н.

1. Спагадлівыя адносіны да чыёй-н. бяды, гора, няшчасця; спагада. Суседзі прыходзілі са сваімі спачуваннямі.

   • Спачуваннем дах не накрыеш (прыказка).

2. Добразычлівыя адносіны да каго-, чаго-н., маральная падтрымка.

спачуваць, ✂; незак.

1. Адносіцца да каго-, чаго-н. са спачуваннем, жалем.

   • С. бацькоўскаму гору.

2. Добразычліва ставіцца да каго-, чаго-н.

   • С. маладзёжнаму руху.