Verbum

гусяціна, ✂, ж.

Гусінае мяса як ежа.

гута, ✂, ж.

Даўнейшая; назва шклозавода.

• Працаваў на гуце.

|| прым. гутавы, ✂.

гуталін, ✂, м.

Мазь для скуранога абутку.

|| прым. гуталінавы, ✂.

гутаперча, ✂, ж.

Пластычная скурападобная маса, па ўласцівасцях блізкая да каучуку.

|| прым. гутаперчавы, ✂.

гутарка, ✂, ж.

1. Дзелавая або сардэчная размова.

   • Г. спачатку не ладзілася.

2. Даклад, паведамленне, звычайна з удзелам слухачоў для абмену думкамі.

   • Правесці гутарку.

гутарковы, ✂.

Якім карыстаюцца ў гутарцы, уласцівы вуснай народнай мове.

• Г. стыль.
• Гутарковая мова.

гутарлівы, ✂.

Схільны да размоў, гаварлівы.

• Г. чалавек.

|| наз. гутарлівасць, ✂.

гутарыць, ✂; незак.

Размаўляць, весці гутарку.

• Г. са старшынёй.

гутнік, ✂, м. (уст.).

Рабочы, які працаваў на гуце, вырабляў шкло.

|| прым. гутніцкі, ✂.

гучанне, ✂, н.

1. гл. гучаць.

2. перан. Накіраванасць, характар, сэнс.

   • Вострае сацыяльнае г. п’есы.