Verbum

копанка, ✂, ж.

Выкапаны штучны вадаём, запоўнены вадой; сажалка.

|| прым. копаначны, ✂.

копаскладальнік, ✂, м.

Сельскагаспадарчая машына для складання сена, саломы ў копы.

копаць, ✂, ж.

Сажа, якая асядае слоем на паверхні чаго-н.; куродым.

• К. на сценах.

коп’епадобны, ✂.

Які мае выгляд, форму кап’я.

|| наз. коп’епадобнасць, ✂.

копія, ✂, ж.

1. Дакладны спіс, узнаўленне, паўтарэнне чаго-н., зробленае з арыгінала.

   • К. карціны.
   • Зняць копію з пасведчання аб нараджэнні.

2. перан. Аб кім-, чым-н. вельмі падобным (разм.).

   • Сын — к. свайго бацькі.

коптур:

• з коптурам (разм.) — вышэй краёў; з верхам.

  • Набраць кош бульбы з коптурам.

кораб, ✂, м.

Выраб з лубу, бяросты, саломы і пад. для захавання, пераноскі, упакоўкі чаго-н.

◊

• Сем карабоў (нагаварыць, наабяцаць і пад.) (разм. іран.) — вельмі многа.

корак, ✂, м.

1. Закупорка для бутэлек.

2. Абцас (уст.).

|| прым. коркавы, ✂.

корань, ✂, м.

1. Падземная частка расліны, пры дапамозе якой яна замацоўваецца ў зямлі і атрымлівае пажыўныя рэчывы.

   • Вырваць бярозку з коранем.
   • Пусціць карані (таксама перан. трывала, надоўга абаснавацца дзе-н.).
   • Вырваць з коранем (таксама перан. канчаткова пазбавіцца ад чаго-н.).

2. Унутраная частка зуба, ногця, воласа і пад., якая знаходзіцца ў целе.

   • К. зуба.

3. перан. Пачатак, аснова чаго-н.

   • К. зла.

4. У граматыцы: асноўная частка слова без суфікса і прыстаўкі.

   • К. дзеяслова.

5. У матэматыцы: лік, які пры ўзвядзенні ў пэўную ступень дае дадзены лік.

   • Квадратны к.
   • Здабыць к.

◊

• Глядзець у корань (разм.) — унікаць у сутнасць якой-н. справы.

• На корані — пра расліны: не зжаты, не скошаны.

• Гніць на корані — часцей перан. гінуць.

• Пад корань —

  1. ля самай асновы (ссякаць, зразаць што-н.).

     • Высякаць кусты пад корань;

  2. канчаткова (разбураць, знішчаць).

• У корані — зусім, канчаткова.

• У корані змянілася жыццё.

|| памянш. карэньчык, ✂.

|| прым. каранёвы, ✂.

корба, ✂, ж.

Ручка, якой прыводзяць у рух што-н.

• К. калодзежа.