Verbum

валаво́дзіць, ✂; незак. (разм.).

Наўмысна зацягваць вырашэнне якой-н. справы, валакіціць.

валаво́днік, ✂, м. (разм.).

Той, хто валаводзіць, зацягвае вырашэнне якой-н. справы.

• Не слухайце вы гэтага валаводніка.

валаво́кі, ✂.

З вялікімі спакойнымі вачамі.

• Валавокая прыгажуня.

валакі́та, ✂, ж.

Бюракратычная зацяжка пры вырашэнні якой-н. справы.

|| прым. валакітны, ✂.

• Валакітная справа.

валакі́тчык, ✂, м. (разм.).

Той, хто стварае валакіту.

|| ж. валакітчыца, ✂.

валакні́сты, ✂.

Які складаецца з валокнаў, з валокнамі.

• Валакністая будова расліннай тканкі.
• Валакністыя матэрыялы.

|| наз. валакністасць, ✂.

валакно́, ✂, н.

1. звычайна мн. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі.

   • Валокны драўніны.
   • Нервовыя валокны.

2. таксама зб. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання.

   • Ільняное валакно.
   • Штучнае в.
   • Валокны цэлюлозы.

|| памянш. валаконца, ✂.

|| прым. валаконны, ✂.

валаку́ша, ✂, ж.

1. Прымітыўнае прыстасаванне ў выглядзе дзвюх змацаваных папярочкамі жардзін для перавозкі грузаў канём.

   • Вывезці сена з лесу на валакушах.

2. Агульная назва сельскагаспадарчых прылад для зграбання сена, саломы, выраўноўвання паверхні раллі і сенажаці.

вала́н, ✂, м.

1. Прышыўная палоска лёгкай тканіны або карунак у выглядзе фальбоны ці брыжоў на сукенцы.

2. Лёгкі мячык з пер’ем або шырокім хвалістым абадком для гульні ў бадмінтон.

|| прым. валанны, ✂.

валапю́к, ✂, м.

1. Адна з першых штучных моў, створаная ў Германіі ў 1879 годзе І.М.Шлейерам; яе меркавалі выкарыстаць у якасці адзінай сусветнай мовы.

2. перан. Набор незразумелых слоў; тарабаршчына.