Verbum

утора​¹, ✂, ж. (спец.).

Унутраная нарэзка, у якую ўстаўляецца дно ў бочцы, цэбры і пад.

утора​², ✂, ж. (спец.).

Другі голас у музычнай партыі.

уторкнуцца, ✂; зак.

1. Тое, што і уткнуцца (у 1 знач.).

   • Кап’ё ўторкнулася ў зямлю.

2. Уперціся, уткнуцца ў што-н.

   • Лодка ўторкнулася носам у пясок.
   • У. твар у падушку.

3. Тое, што і уткнуцца (у 3 знач.).

   • У. ў газету.

|| незак. уторквацца, ✂.

уторкнуць, ✂; зак.

Уткнуць, усадзіць што-н. вострае, тонкае ў глыб або ўнутр чаго-н.

• У. кассё ў зямлю.

|| незак. уторкваць, ✂.

уторыць, ✂; незак.

1. Выконваць другую партыю пры спяванні або ігры на музычным інструменце (спец.).

   • Бас уторыць тэнару.

2. Паўтараць якія-н. гукі.

   • Лясное рэха ўторыць стуку сякеры.

уточка​¹, ✂, ж.

1. гл. утачыць ​¹.

2. Сточаная частка чаго-н.

уточка​², ✂, ж.

Тое, што ўшыта ў што-н.

утраіх, прысл.

Колькасцю ў тры асобы (рознага полу) або істоты (ніякага роду).

• Жыць у кватэры ў.

утрайне, прысл.

У тры разы больш.

• Заплаціць у.

утрамбавацца, ✂; зак.

Стаць утрамбаваным.

• Дарога ўтрамбавалася.