Verbum

станс, ✂, м.

1. Вершаваная страфа з чатырох радкоў, якая мае закончаную думку.

2. мн. Верш, які складаецца з такіх строф.

станцыя, ✂, ж.

1. Пункт, месца прыпынку паяздоў і іншых транспартных сродкаў.

   • Чыгуначная с.
   • С. метро.

2. Адлегласць паміж двума такімі суседнімі пунктамі, перагон.

   • Праехалі яшчэ дзве станцыі.

3. Назва спецыяльнай установы, якая абслугоўвае насельніцтва, арганізацыі раёна, тэрыторыі ў якіх-н. адносінах.

   • Тэлефонная с.
   • Санітарная с.
   • Паштовая с.

4. Перасоўная лабараторыя.

   • Касмічная с.
   • Аўтаматычная с.

|| прым. станцыйны, ✂.

станчыць, ✂; зак.

Зрабіць вельмі тонкім.

|| незак. станчаць, ✂.

станчэць, ✂; зак.

Стаць вельмі тонкім.

|| наз. станчэнне, ✂.

стапа​¹, ✂, ж.

У вершаскладанні: спалучэнне націскнога з адным ці двума ненаціскнымі складамі, якое заканамерна паўтараецца ў вершаваным радку.

стапа​², ✂, ж.

Адзінка падліку пісчай паперы, роўная 1000 лістоў (да ўвядзення метрычнай сістэмы раўнялася 480 лістам).

|| прым. стапавы, ✂.

стапель, ✂, м.

Бетанаваны памост на верфі, які размешчаны нахільна да вады і прызначаны для зборкі, рамонту і спуску суднаў на ваду.

|| прым. стапельны, ✂.

стапіць, ✂; зак.

Падаграваючы разам, змяшаць адно з другім.

• С. воск з салам.

|| незак. стопліваць, ✂.

стаптацца, ✂; зак.

Знасіцца, стаць непрыгодным для носкі (пра абутак).

• Боты стапталіся.

|| незак. стоптвацца, ✂.

стаптаць, ✂; зак.

1. гл. таптаць.

2. Доўга носячы, знасіць або скрывіць на адзін бок (пра абутак).

   • С. боты.

|| незак. стоптваць, ✂.