Verbum

чум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Лёгкае пераноснае жыллё конусападобнай формы ў некаторых паўночных народаў, якое зроблена з жэрдак, абцягнутых шкурамі, карой, войлакам лямцам і пад.

|| прым. чу́мны, -ая, -ае.

чума́, -ы́, ж.

Вострая інфекцыйная хвароба.

Эпідэмія чумы.

|| прым. чу́мны, -ая, -ае.

чума́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (уст.).

Возчык і гандляр ва Украіне і на поўдні Расіі, які перавозіў на валах соль, рыбу і іншыя тавары.

|| прым. чума́цкі, -ая, -ае.

Ч. абоз.

чумакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак. (уст.).

Займацца чумацкім промыслам, быць чумаком.

|| наз. чумакава́нне, -я, н. і чума́цтва, -а, н.

чумі́за, -ы, ж.

Расліна сямейства злакавых, падобная на проса.

|| прым. чумі́зны, -ая, -ае.