Verbum

фіна́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Заключная частка, канец, завяршэнне чаго-н.

Ф. апавядання.

Ф. сімфоніі.

2. Заключная частка спаборніцтваў, у якой выяўляюцца пераможцы.

Футбольная каманда выйшла ў ф.

|| прым. фіна́льны, -ая, -ае.

фінансава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны, зак. і незак., каго-што.

Забяспечыць (забяспечваць) грашовымі сродкамі, фінансамі каго-, што-н.

Ф. завод.

Ф. будаўніцтва.

|| наз. фінансава́нне, -я, н.

фінансі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па вядзенні фінансавых аперацый.

2. Уладальнік капіталаў, які вядзе буйныя грашовыя аперацыі.

|| ж. фінансі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. фінансі́сцкі, -ая, -ае.

фіна́нсы, -аў.

1. Грашовыя сродкі як элемент народнагаспадарчага абароту.

2. Грошы, грашовыя справы (разм.).

З фінансамі цяжка.

|| прым. фіна́нсавы, -ая, -ае.

фі́на-ўго́рскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да групы роднасных моў, да якой належаць фінская, венгерская, эстонская мовы і інш.

фі́на-ўгразна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.

Спецыяліст па фіна-ўгразнаўстве.

фі́на-ўгразна́ўства, -а, н.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць мовы і культуры фіна-ўгорскіх народаў.

|| прым. фі́на-ўгразна́ўчы, -ая, -ае.

фі́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ядомы плод фінікавай пальмы.

|| прым. фі́нікавы, -ая, -ае.

Фінікавая костачка.

фіні́фць, -і, ж.

Эмаль для пакрыцця металічных вырабаў і нанясення ўзору на фарфор.

|| прым. фіні́фцевы, -ая, -ае.

Ф. пярсцёнак.

фі́ніш, -у, м.

1. Заключная частка спартыўнага спаборніцтва на хуткасць.

2. Канечны пункт, канец такога спаборніцтва.

3. У спорце: некаторая адлегласць на дыстанцыі перад канечным пунктам.

Прайсці ф.

|| прым. фі́нішны, -ая, -ае.

Фінішная стужка.