Verbum

флюарагра́фія, -і, ж.

Метад рэнтгеналагічнага даследавання: фатаграфаванне адлюстравання ўнутраных органаў чалавечага цела.

|| прым. флюараграфі́чны, -ая, -ае.

флюга́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Рухомая частка флюгера (у 1 знач.).

2. Флажок або іншы спецыяльны знак на шлюпцы, парусах, буйках і пад., які ўказвае на прыналежнасць да пэўнага судна.

3. Рухомая жалезная надстаўная труба, якая ўстанаўліваецца над дымавой або выцяжной трубой і аблягчае выхад дыму ў ветранае надвор’е.

|| прым. флюга́рачны, -ая, -ае.

флю́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор для вымярэння напрамку і хуткасці ветру.

2. Флажок, які прымацоўваўся да пікі кавалерыста (гіст.).

3. перан. Пра таго, хто часта мяняе свае погляды, перакананні (неадабр.).

|| прым. флю́герны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

флюі́ды, -аў, адз. флюі́д, -у, м. (кніжн.).

Знешне неадчувальныя плыні, псіхічныя токі, якія зыходзяць ад каго-, чаго-н.

Ад гэтага чалавека ідуць ф. дабра.

флюс¹, -у, мн. -ы, -аў, м.

Гнойнае запаленне дзясны або надкосніцы.

|| прым. флю́сны, -ая, -ае.

флюс², -у, мн. флюсы́, -о́ў, м. (спец.).

Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.

|| прым. флю́савы, -ая, -ае і флю́сны, -ая, -ае.