Verbum

цытрусаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па цытрусаводстве.

цытрусаво́дства, -а, н.

Развядзенне цытрусавых як галіна народнай гаспадаркі.

|| прым. цытрусаво́дчы, -ая, -ае.

цы́трусавы, -ая, -ае.

1. гл. цытрус.

2. у знач. наз. цы́трусавыя, -ых. Вечназялёныя субтрапічныя і трапічныя пладовыя расліны, да якіх адносяцца лімоны, апельсіны, мандарыны, грэйпфруты і інш.

Пасадкі цытрусавых.

цытры́н, -у, м.

Мінерал, разнавіднасць горнага хрусталю жоўтага колеру.

|| прым. цытры́нны, -ая, -ае і цытры́навы, -ая, -ае.

цыфербла́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

Пласцінка з дзяленнямі, па якіх рухаецца стрэлка ў гадзінніках і іншых вымяральных прыборах.

|| прым. цыфербла́тны, -ая, -ае.

цыц, выкл. (разм.).

Вокрык, якім загадваюць змоўкнуць, спыніць што-н.

Цыц ты, гарэза!

цы́цар, -у, м. (спец.).

Тое, што і цыцара.

цы́цара, нескл., н. (спец.).

Адзін з буйных друкарскіх шрыфтоў.

цы́цкі, -цак, адз. цы́цка, -і, ДМ -ццы, ж. (разм.).

1. Грудзі жанчыны.

2. Саскі ў млекакормячых жывёлін.

Ц. ў каровы патрэскаліся.

цыя́н, -у, м.

Бясколерны ядавіты газ з рэзкім горкім пахам, злучэнне вугляроду з азотам.

|| прым. цыя́навы, -ая, -ае і цыя́ністы, -ая, -ае.