Verbum

цытахі́мія, -і, ж.

Навука аб хімічных працэсах, якія адбываюцца ў жывой клетцы.

|| прым. цытахімі́чны, -ая, -ае.

цытаэкало́гія, -і, ж.

Галіна біялогіі, якая вывучае ролю змен на клетачным узроўні ў працэсе прыстасавання арганізмаў да ўмоў навакольнага асяроддзя.

цытаэко́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне цытаэкалогіі.

цытва́р, -у, м.

Тое, што і цытвора.

|| прым. цытва́рны, -ая, -ае.

цытво́ра, -ы, ж.

Высушаныя суквецці цытворнага (сантанінавага) палыну.

|| прым. цытво́рны, -ая, -ае.

цы́тра¹, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент у выглядзе плоскай скрынкі, выгнутай з аднаго боку накшталт гітары, з грыфам і металічнымі ладамі.

цы́тра², -ы, мн. -ы, -аў ж. (разм., зневаж.).

Пра расфуфыраную, легкадумную, хітрую жанчыну.

Завёў сабе нейкую цытру.

цытра́ль, -ю, м. (спец.).

Сінтэтычнае рэчыва, якое мае пах лімона.

|| прым. цытра́льны, -ая, -ае.

цытро́н, -у, м.

Вечназялёная субтрапічная цытрусавая расліна сямейства рутавых, а таксама падобныя на лімоны жоўтыя ці аранжавыя плады гэтай расліны.

|| прым. цытро́нны, -ая, -ае.

цы́трус, -у, мн. -ы, -аў, м.

Дрэва ці куст сямейства рутавых (апельсіны, лімоны, мандарыны і пад.), а таксама плод гэтага дрэва.

|| прым. цы́трусавы, -ая, -ае.

Цытрусавыя культуры.