Verbum

тэрцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Музычны твор для трох выканаўцаў, трох галасоў; трыа.

2. Страфа з трох вершаваных радкоў; трохрадкоўе.

тэрыко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Конусападобны насып пустой пароды каля шахты.

Салігорскія тэрыконы.

тэрыто́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Зямельная прастора з пэўнымі межамі.

Т.

Беларусі.

Т. завода.

|| прым. тэрытарыя́льны, -ая, -ае.

тэрэнку́р, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Дакладна дазіраваная ў часе і адлегласці лячэбная хадзьба на курортах і ў санаторыях.

2. -а. Спецыяльна прыстасаваная дарожка для такой хадзьбы.