Verbum

грузапад’ёмнасць, -і, ж.

Гранічная вага грузу, які можа быць падняты якім-н. механізмам, вагонам, суднам.

грузапад’ёмны, -ая, -ае.

Прызначаны для падымання грузаў.

Г. кран.

грузапато́к, -у, мн. -і, -аў, м.

Масавы рух грузаў па шляхах зносін.

грузаўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уладальнік грузу (у 2 знач.).

грузд, -а́, М -дзе́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Ядомы грыб з шырокай белай ці чорнай махнатай шапачкай і кароткай тоўстай ножкай.

|| прым. груздо́вы, -ая, -ае.

грузі́ла, -а, мн. -ы, грузі́л і -аў, н.

Невялікі груз (у 1 знач.), які падвешваецца да лёскі вуды або сеткі для лепшага апускання іх у ваду пры лоўлі рыбы.

грузі́ны, -і́н, адз. грузі́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузіі.

|| ж. грузі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. грузі́нскі, -ая, -ае.

грузі́цца, гружу́ся, гру́зішся, гру́зіцца; незак.

Складваць свой груз, адпраўляючыся ў дарогу.

Г. на параход.

|| зак. пагрузі́цца, -гружу́ся, -гру́зішся, -гру́зіцца.

грузі́ць, гружу́, гру́зіш, гру́зіць; гру́жаны; незак.

1. што кім-чым. Напаўняць грузам.

Г. баржу дрывамі.

2. каго-што. Складваць груз куды-н., змяшчаць у якасці грузу.

Г. скаціну ў вагоны.

|| зак. нагрузі́ць, -гружу́, -гру́зіш, -гру́зіць; -гру́жаны, загрузі́ць, -гружу́, -гру́зіш, -гру́зіць; -гру́жаны і пагрузі́ць, -гружу́, -гру́зіш, -гру́зіць; -гру́жаны (да 2 знач.).

|| наз. пагру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

гру́зкі, -ая, -ае.

Такі, у якім можна ўвязнуць; гразкі, багністы.

Грузкая зямля.

|| наз. гру́зкасць, -і, ж.