эгацэнтры́зм, -у, м. (кніжн.).
Крайняя форма праяўлення эгаізму.
|| прым. эгацэнтры́чны, -ая, -ае.
эгацэ́нтрык, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).
Тое, што і эгацэнтрыст.
эгацэнтры́ст, -а, М -ры́сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
Чалавек, якому ўласцівы эгацэнтрызм.
|| ж. эгацэнтры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. эгацэнтры́чны, -ая, -ае.
эге́¹, часц. (разм.).
Адпавядае па знач. слову «так»; выражае згоду, пацвярджае што-н. —
Гэта вас чакаюць? — Эге, нас.
эге́² і эге-ге́, выкл.
Ужыв. пры выяўленні чаго-н. важнага ці нечаканага ў знач. «вось яно што», «вось яно як»; для выказвання здзіўлення, недаверу.
Эге!
Аказваецца вось у чым справа!
Эге!
Куды хапілі!
эгі́да, -ы, ДМ -дзе, ж.
У старажытнагрэчаскай міфалогіі — шчыт Зеўса як сімвал заступніцтва і гневу багоў.
◊
Пад эгідай чыёй (высок.) — пад чыім-н. кіраўніцтвам, заступніцтвам.
эдэльве́йс, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Горная травяністая расліна, суквецце якой падобна на белую зорку.
2. -а. Кветка гэтай расліны.
эзо́павы, -а і эзо́паўскі, -ая, -ае.
Мова, стыль і пад., багатыя алегорыямі, намёкамі і іншымі прыёмамі з мэтай скрыць прамы (асноўны) сэнс выказвання.
Эзопава мова.
Эзопаўскі стыль.
эка...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач. экалагічны, напр.: экафонд, экацэнтр.
экало́гія, -і, ж.
1. Навука аб узаемадзеянні раслінных і жывёльных арганізмаў паміж сабой і з навакольным асяроддзем, а таксама іх стане.
Э. раслін.
Э. глебы.
Э. лесу.
2. перан. Чысціня, правільнасць, абумоўленыя гарманічнымі суадносінамі элементаў; клопат аб такой чысціні.
Э. культуры.
Э. мовы.
Сацыяльная э. (узаемадзеянне чалавека, грамадства і навакольнага асяроддзя).
|| прым. экалагі́чны, -ая, -ае.
Э. стан вадаёма.
Экалагічныя росшукі.
Экалагічная этыка.
Экалагічна (прысл.) чыстае асяроддзе.
Экалагічна (прысл.) чыстыя прадукты.