цало́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м. (разм.).
Чалавек, які метка пападае ў цэль.
ца́ля, -і, мн. -і, цаль і -яў, ж.
Мера даўжыні, адна дванаццатая фута, роўная 2,54 см.
|| прым. цалёвы, -ая, -ае.
Цалёвая дошка.
цаля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., у каго-што.
1. Старацца папасці ў цэль.
Ц. снежкай у сябра.
2. Пападаць, трапляць.
Кулі метка цалялі ў мішэнь.
3. перан. Мець намер заняць якое-н. месца, пасаду (разм.).
Ц. у начальнікі.
цана́, -ы́, мн. цэ́ны і (з ліч. 2, 3, 4) цаны́, цэн, ж.
1. Грашовае выражэнне вартасці тавару; плата.
Зніжэнне цэн.
Ц. праезду аўтобусам.
2. звычайна ў форме Т цано́й (-о́ю), чаго. Ужыв. ў знач.: страціўшы што-н., ахвяраваўшы чым-н., перажыўшы што-н.
Перамагчы цаной вялікіх страт.
Любой цаной дасягнуць мэты.
3. перан. Значэнне, роля чаго-н.
Ц. слова.
○
Адпускная цана — цана, па якой прадаецца прадукцыя.
◊
У цане (разм.) — дорага каштуе; высока цэніцца.
Цаны няма каму-чаму (разм.) — вельмі дарагі, вельмі высокай якасці.
|| прым. цэ́насны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
цані́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цэ́ніцца; незак.
1. Мець пэўную цану; быць каштоўным.
Натуральнае дрэва дорага цэніцца.
2. Лічыцца важным, значным.
Таленты высока цэняцца.
цані́ць, цаню́, цэ́ніш, цэ́ніць; цэ́нены; незак., каго-што.
1. Вызначаць грашовы кошт каму-, чаму-н.; назначаць цану.
Ц. тавар.
2. Прызнаваць важнасць, каштоўнасць, значэнне каго-, чаго-н.
Ц. духоўныя якасці чалавека.
Ц. дружбу.
цап, выкл., у знач. вык. (разм.).
Ужыв. ў знач. дзеясл. цапаць—цапнуць.
Ц. за нагу.
цапаўё, -я́, мн. цапо́ўі і (з ліч. 2, 3, 4) цапаўі́, -по́ўяў, н.
Тое, што і цапільна.
ца́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).
1. Хапацца рукамі, зубамі, кіпцюрамі і пад.
2. перан. Сварыцца, спрачацца.
Ц. з-за дробязі.
|| зак. паца́пацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).
ца́паць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што (разм.).
1. Хапаць рукамі, зубамі, кіпцюрамі і пад.
2. Лапаць, мацаць рукамі.
Цапнуць за рукаў паліто.
|| зак. сца́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны.
|| аднакр. ца́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. ца́панне, -я, н.