Verbum

грабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

Узмах вёсламі пры веславанні.

грабянёвы гл. грэбень.

гравёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, майстар, які займаецца выразаннем узораў, надпісаў і пад. на цвёрдых матэрыялах.

|| прым. гравёрскі, -ая, -ае.

гравёрны, -ая, -ае.

Які адносіцца да работы, да мастацтва гравёра.

Гравёрная майстэрня.

Гравёрнае мастацтва.

гра́вій, -ю, м.

Абломкавая горная парода ў выглядзе дробных каменьчыкаў, звычайна ўжыв. ў будаўнічых работах; жвір.

|| прым. граві́йны, -ая, -ае.

гравірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.

Выразаць узоры, надпісы на якім-н. цвёрдым прадмеце, матэрыяле.

Г. партрэт.

Г. надпіс на гадзінніку.

|| зак. вы́гравіраваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны і награвірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (спец.).

|| наз. гравірава́нне, -я, н. і гравіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. гравірава́льны, -ая, -ае і гравіро́вачны, -ая, -ае.

Гравіравальныя інструменты.

Гравіровачныя работы.

гравіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. гравіраваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Рысунак або надпіс, выразаны на чым-н.

Ваза з гравіроўкай.

гравіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і гравёр.

|| ж. гравіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. гравіро́ўшчыцкі, -ая, -ае.

гравіта́цыя, -і, ж.

1. Сусветнае прыцягненне; уласцівасць матэрыі, якая выяўляецца ва ўзаемным прыцягненні ўсіх цел.

2. Метад здабычы карысных выкапняў, заснаваны на адрозненні шчыльнасці мінералаў і пустой пароды (спец.).

|| прым. гравітацы́йны, -ая, -ае.

Гравітацыйная энергія.

гравю́ра, -ы, мн. -ы, -вю́р, ж.

1. Малюнак, выразаны на гладкай паверхні якога-н. цвёрдага матэрыялу (металу, дрэва, шкла), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.

Г. на медзі.

2. Від графікі, які ахоплівае творы, выкананыя такім спосабам.

|| прым. гравю́рны, -ая, -ае.

Гравюрная тэхніка.