Verbum

эму́льсія, -і, ж. (спец.).

1. Вадкасць з узважанымі ў ёй часціцамі іншай вадкасці.

2. Святлоадчувальны слой на фотапласцінках, фота- і кінаплёнцы (уст.).

|| прым. эмульсі́йны, -ая, -ае.

эмфа́за, -ы, ж. (спец.).

1. У літаратуры: узмацненне эмацыянальнай выразнасці мовы, якое дасягаецца зменай інтанацыі і выкарыстаннем парадку слоў і розных рытарычных фігур.

2. У лінгвістыцы: спосаб артыкуляцыі, які стварае напружанасць у гучанні некаторых зычных гукаў.

|| прым. эмфаты́чны, -ая, -ае.

Э. націск.

эмфізе́ма, -ы, ж. (спец.).

Хваробатворнае скапленне паветра ў якіх-н. органах, тканках.

Э. лёгкіх.

Тканкавая э.

|| прым. эмфіземато́зны, -ая, -ае.

эндакрынало́гія, -і, ж.

Навука аб залозах унутранай сакрэцыі і захворваннях, звязаных з парушэннем іх функцый.

|| прым. эндакрыналагі́чны, -ая, -ае.

эндакры́нны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да залоз унутранай сакрэцыі.

Эндакрынныя залозы.

эндакрыно́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач, спецыяліст у галіне эндакрыналогіі.

эндаскапі́я, -і, ж. (спец.).

Медыцынскае абследаванне пры дапамозе эндаскопа.

Э. лёгкіх.

|| прым. эндаскапі́чны, -ая, -ае.

Э. агляд.

эндаско́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для візуальнага абследавання ўнутраных органаў чалавека (страўніка, стрававода і інш.).

|| прым. эндаско́пны, -ая, -ае.

э́ндшпіль, -ю, м. (спец.).

Заключная стадыя ў шахматнай партыі.

энерга...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да энергетыкі, адпавядае па знач. слову «энергетычны», напр.: энергабаза, энергагігант, энергаўзброенасць;

2) які мае адносіны да энергіі (у 1 знач.), напр.: энергаёмістасць, энергаёмісты, энергазабеспячэнне, энерганосьбіт, энергасілкаванне.