Verbum

электрарухаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Электрычная машына, якая пераўтварае электрычную энергію ў механічную.

электрару́хаючы, -ая, -ае.

У выразе: электрарухаючая сіла — крыніца энергіі, якая выклікае і падтрымлівае электрычны ток у замкнутым ланцугу; велічыня, што характарызуе такую крыніцу.

электрасамава́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самавар, у якім вада награваецца з дапамогай электраэнергіі.

электрасо́н, -сну́, м.

Медыцынская працэдура, якая выклікае сон пад уздзеяннем слабага імпульснага электрычнага току на галаўны мозг.

электраста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Электрычная станцыя — прадпрыемства на якім здабываецца электраэнергія з іншых відаў энергіі.

Атамная э.

электраста́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

Раздзел электрадынамікі, які вывучае ўласцівасці электрычнасці, узаемадзеянне электрычных зарадаў у адносна нерухомым стане.

|| прым. электрастаты́чны, -ая, -ае.

электратабло́, нескл., н.

Экран з электрычнымі сігнальнымі сістэмамі інфармацыйнага прызначэння.

электратра́нспарт, -у, М -рце, м.

Транспарт, які працуе на электрычнай цязе.

|| прым. электратра́нспартны, -ая, -ае.

электратэрапі́я, -і, ж. (спец.).

Тое, што і электралячэнне.

|| прым. электратэрапеўты́чны, -ая, -ае.

электратэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст па электратэхніцы.

2. Рабочы, які займаецца ўстаноўкай, зборкай, рамонтам і пад. электрычнага абсталявання і электрычных прыбораў.