Verbum

электрака́р, -а, м.

1. Тое, што і электрамабіль.

2. Самаходная бязрэйкавая цялежка, якая рухаецца пры дапамозе ўстаноўленага на ёй электрарухавіка, што сілкуецца ад акумулятараў (спец.).

электракра́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пад’ёмны кран, які дзейнічае пры дапамозе электрарухавіка.

электралі́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

Канструкцыя, прылада з проваду, кабелю і электраарматуры для перадачы электраэнергіі.

Высакавольтная э.

электраля́мпавы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да вырабу электрычных лямпаў.

Э. завод.

электралячэ́нне, -я, н.

Лячэнне шляхам уздзеяння на арганізм электрычнага току або элекграмагнітнага поля.

|| прым. электралячэ́бны, -ая, -ае.

электрамабі́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Аўтамабіль з электрычным рухавіком.

|| прым. электрамабі́льны, -ая, -ае.

электрамагнеты́зм, -у, м. (спец.).

Сукупнасць з’яў, што вызначаюць непарыўную сувязь паміж электрычнымі і магнітнымі ўласцівасцямі рэчыва.

|| прым. электрамагнеты́чны, -ая, -ае.

электрамагні́т, -а, М -ні́це, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для атрымання магнітнага поля пры дапамозе электрычнага току, звычайна ў выглядзе стальнога або жалезнага сардэчніка з драцяной абмоткай; штучны магніт.

|| прым. электрамагні́тны, -ая, -ае.

электраманта́ж, -у, м.

Мантаж электрычнага абсталявання, электрычных прыбораў, прыстасаванняў.

|| прым. электраманта́жны, -ая, -ае.

электраманцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па элекгрычным абсталяванні, рабочы-манцёр.