Verbum

дэбі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

|| прым. дэбі́льны, -ая, -ае; наз. дэбі́льнасць, -і, ж.

дэбі́т, -у, М -бі́це, м. (спец.).

Колькасць газу, вады, нафты ці іншай вадкасці, якую дае крыніца за адзінку часу.

Д. нафтавай свідравіны.

|| прым. дэбі́тны, -ая, -ае.

дэбіто́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Даўжнік прадпрыемства, арганізацыі, установы.

|| прым. дэбіто́рскі, -ая, -ае.

Дэбіторская запазычанасць.

дэбо́ш, -у, мн. -ы, -аў, м.

Скандал з шумам і бойкай.

Учыніць д.

дэбю́т, -у, М -бю́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Першае выступленне на сцэне або наогул у якой-н. дзейнасці.

Д. у оперным тэатры.

Д. маладога паэта.

2. Пачатак шахматнай або шашачнай партыі.

Адкрыты д.

|| прым. дэбю́тны, -ая, -ае.

дэбютава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак. і незак.

Упершыню публічна выступіць (выступаць) на сцэне або ў якой-н. галіне дзейнасці.

дэбюта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дэбютуе дзе-н.

Д. выступіў з вялікім поспехам.

|| ж. дэбюта́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дэбюта́нцкі, -ая, -ае.

дэва́йс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Любое тэхнічнае прыстасаванне, створанае для выканання тых ці іншых запраграмаваных у ім функцый.

дэвальва́цыя, -і, ж. (спец.).

Афіцыйнае змяншэнне залатога ўтрымання грашовай адзінкі, а таксама зніжэнне курсу нацыянальнай валюты ў адносінах да валюты іншай краіны.

|| прым. дэвальвацы́йны, -ая, -ае.

дэві́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткае выслоўе, якое выражае кіруючую ідэю паводзін або дзейнасці.

Наш д. — наперад!

2. Слова або выслоўе, якое на конкурсах аўтар ставіць на творы замест свайго імя.

Праект пад дэвізам «Перамога».

|| прым. дэві́зны, -ая, -ае.