расстро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены; зак.
1. каго-што. Парушыць парадак, строй чаго-н.
Р. калону вучняў.
2. што. Парушыць лад, строй (пра музычныя інструменты).
Р. скрыпку.
3. што. Прывесці ў заняпад, прычыніць шкоду.
Р. гаспадарку.
4. Давесці да ненармальнага стану, хваробы.
Р. здароўе.
5. што. Перашкодзіць ажыццяўленню чаго-н., разладзіць.
Р. планы.
6. каго (што). Засмуціць, давесці да дрэннага настрою.
Сваімі паводзінамі сын моцна расстроіў бацькоў.
|| незак. расстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. расстро́йства, -а, н.
расстро́йства, -а, н.
1. гл. расстроіць.
2. Поўны беспарадак, замяшанне з прычыны парушэння строю (у 1 знач.).
Калона прыйшла ў р.
3. Заняпалы стан, беспарадак з прычыны ўрону, дэзарганізацыі, беспарадку.
Р. ў сям’і.
Р. ў гаспадарчых справах.
4. Захворванне, выкліканае парушэннем дзейнасці якіх-н. органаў.
Р. нерваў.
5. Дрэнны настрой, страта душэўнай раўнавагі.
Не жыццё, а адно р.
расстры́га, -і, ДМ -у, мн. -і, -ры́г і -аў, м.
Служыцель рэлігійнага культу, пазбаўлены царкоўнага сану, або манах, пазбаўлены манаства.
расстры́гчы, -рыгу́, -рыжэ́ш, -рыжэ́; -рыжо́м, -рыжаце́, -рыгу́ць; -ры́г, -гла́; -рыжы́; -ры́жаны; зак., каго-што.
Пазбавіць духоўнага сану або манаства.
|| незак. расстрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. расстрыжэ́нне, -я, н.
расстрэ́л, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. гл. расстраляць.
2. Смяротная кара, якая чыніцца выстралам з агнястрэльнай зброі.
Прысудзіць да расстрэлу.
расступі́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -сту́піцца; -сту́пімся, -сту́піцеся, -сту́пяцца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адышоўшы ў бакі, даць месца для праходу, праезду.
Народ расступіўся.
2. Утварыць трэшчыны, разысціся ў бакі (пра зямлю, скалы, хвалі і пад.).
|| незак. расступа́цца, -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца.
расстыкава́цца, -ку́юся, -ку́ешся, -ку́ецца; -ку́йся; зак.
Правесці расстыкоўку, раз’яднацца.
|| незак. расстыко́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. расстыко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, ж.
рассудзі́ць, -суджу́, -су́дзіш, -су́дзіць; -су́джаны; зак.
1. каго-што. Разабраўшы абставіны, факты, вырашыць, хто правы, хто вінаваты.
Р. спрэчку.
Людзі нас рассудзяць.
2. Абдумаць, рашыць, разважыць.
Сама сабе рассуджу.
|| незак. рассу́джваць, -аю, -аеш, -ае.
рассука́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца і -су́чацца; зак.
Развіцца, распусціцца (пра скручанае).
|| незак. рассу́квацца, -аецца.
рассука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і -сучу́, -су́чаш, -су́ча; -сука́ны; зак., што.
Развіць, распусціць (скручанае).
Р. плётку.
|| незак. рассу́кваць, -аю, -аеш, -ае.