це́мрадзь, -і, ж. (разм.).
Тое, што і цемра.
цемраша́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Носьбіт рэакцыйнай, варожай прагрэсу і культуры ідэалогіі; рэакцыянер.
|| прым. цемраша́льскі, -ая, -ае.
цемраша́льства, -а, н.
Погляды і паводзіны цемрашалаў, варожасць да прагрэсу і культуры.
це́мя, це́мя і це́мені, н.
Верхняя частка галавы, а таксама верх чэрапа паміж лобнымі, патылічнымі і скроневымі касцямі.
|| памянш.-ласк. це́мечка, -а, н.
|| прым. цемянны́, -а́я, -о́е.
цене... (а таксама ценя...).
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да ценю (у 1 знач.), напр.: ценелюбівы, ценевынослівы.
ценелюбі́вы, -ая, -ае.
Які любіць расці ў цяні.
Ценелюбівыя расліны.
|| наз. ценелюбі́васць, -і, ж.
цень, -ю, мн. -і, -яў, м.
1. Месца, заслоненае чым-н. ад сонца.
Пад дрэвамі быў ц.
2. Невыразныя абрысы фігуры, сілуэт.
У акне прамільгнуў нечы ц.
3. перан., чаго. Адлюстраванне ўнутранага стану чалавека (смутку, трывогі, болю і пад.).
Па твары прамільгнуў ц. страху.
4. перан., чаго. Здань, дух.
Цені мінулага.
Цені продкаў.
5. перан., чаго. Нязначная, вельмі малая колькасць, доля.
І ценю праўды тут няма.
6. Пра каго-н. вельмі аслабленага, худога.
Не чалавек, а ц.
◊
Кідаць цень на каго-што (разм.) — выклікаць падазрэнне да каго-н.
Як цень (разм.) — неадчэпна (хадзіць за кім-н.).
|| прым. ценявы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
ценя... (гл. цене...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «цене...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: ценялюб (ценелюбівая расліна), ценялюбны.
ценяві́к, ценевіка́, мн. ценевікі́, ценевіко́ў, м. (разм.).
Дзялок ценявой эканомікі.
ценявы́, -а́я, -о́е.
1. гл. цень.
2. Які знаходзіцца ў цяні, слаба асветлены.
Ц. бок вуліцы.
3. перан. Адмоўны, непажаданы.
Ц. бок справы.
○ Ценявая эканоміка — эканамічная нелегальная дзейнасць, якая скрываецца ад грамадства і дзяржавы, не падпарадкоўваецца дзяржаўнаму кантролю і ўліку.
Ценявы кабінет — група ўплывовых палітыкаў, якія маюць сваю праграму дзейнасці і прэтэндуюць у выпадку перамогі на стварэнне новага ўрада.