Verbum

тэрмінало́гія, -і, ж.

Сукупнасць, сістэма тэрмінаў якой-н. навукі, галіны тэхнікі, віду мастацтва.

Т. фізікі.

Т. філасофіі.

Мовазнаўчая т.

|| прым. тэрміналагі́чны, -ая, -ае.

тэрміно́вы, -ая, -ае.

1. Які патрабуе неадкладнага, хуткага выканання, вырашэння.

Т. заказ.

2. Разлічаны на пэўны тэрмін.

Т. ўклад.

3. Які адбываецца ў вызначаныя законам для чаго-н. тэрміны.

Тэрміновая ваенная служба.

|| наз. тэрміно́васць, -і, ж.

тэрмі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па тэрмічнай апрацоўцы металаў.

тэрмі́т¹, -у, М -мі́це, м. (спец.).

Парашкападобная сумесь алюмінію ці магнію з вокісамі некаторых металаў, якая пры гарэнні дае вельмі высокую тэмпературу.

|| прым. тэрмі́тны, -ая, -ае.

тэрмі́т², -а, М -мі́це, мн. -ы, -аў, м.

Насякомае гарачых краін, якое жыве вялікімі згуртаваннямі і з’яўляецца шкоднікам драўніны.

тэрмі́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Гняздо тэрмітаў².

тэрмі́чны, -ая, -ае.

Звязаны з выкарыстаннем цеплавой энергіі; цеплавы.

Тэрмічная апрацоўка металаў.

тэрмо́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для вымярэння тэмпературы.

тэро́р, -у, м.

1. Палітыка запалохвання, расправы з палітычнымі праціўнікамі шляхам насілля аж да фізічнага знішчэння.

Палітычны т.

2. перан. Бязлітасны, жорсткі ўціск, насілле.

Т. самадура.

|| прым. тэрарысты́чны, -ая, -ае.

тэрпенці́н, -у, м.

Смалістае рэчыва, што выдзяляецца пры надрэзе хваёвых дрэў; жывіца (у 1 знач.).

|| прым. тэрпенці́навы, -ая, -ае.