дрэ́нна, прысл.
1. Нездавальняюча, не так, як трэба, заганна.
Д. працаваць.
2. безас., у знач. вык. Пра неспрыяльныя абставіны, цяжкае становішча.
3. безас., у знач. вык. Пра хваравіты або цяжкі душэўны стан.
Хвораму сёння д.
Д. на душы.
4. у знач. наз. дрэ́нна, нескл., н. Адзнака (у 4 знач.), якая абазначае ніжэйшую ацэнку ведаў.
Атрымаць д. па матэматыцы.
дрэ́нны, -ая, -ае; го́ршы, найго́ршы.
1. Пазбаўлены станоўчых якасцей, нездавальняючы, не такі, як трэба; проціл. добры.
Дрэнныя прадукты.
Д. почырк.
Дрэннае надвор’е.
Дрэннае абсталяванне.
Д. гаспадар.
Дрэнныя суседзі.
Дрэнныя даходы.
Дрэннае здароўе.
Здарылася найгоршае (наз.) з усяго, што можна было чакаць.
2. Заганны з маральнага боку; здатны на кепскія ўчынкі.
Дрэнныя паводзіны.
Д. чалавек.
3. Неспрыяльны, невясёлы, які не абяцае нічога добрага.
Дрэннае прадчуванне.
Дрэнныя аналізы крыві.
дрэнь, -і, ж. (разм.).
1. зб. Розныя непрыгодныя рэчы, хлам.
Поўныя кішэні ўсякай дрэні.
2. Што-н. нядобрае, непрыемнае.
Усю ноч нейкая д. снілася.
3. у знач. вык. Пра каго-, што-н. кепскае, нікчэмнае.
Надвор’е — д.
Токар з яго — д.
дрэсірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., каго (што).
1. Прывучаць жывёл да выканання якіх-н. дзеянняў.
Д. тыграў.
Д. сабак.
2. перан. Прывучаць да строгай дысцыпліны; муштраваць (у 1 знач.).
|| зак. вы́дрэсіраваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.
|| наз. дрэсіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.
дрэсіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто дрэсіруе жывёл.
Д. звяроў.
|| ж. дрэсіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. дрэсіро́ўшчыцкі, -ая, -ае.
дрэс-ко́д, -у, м.
Набор правіл, якія вызначаюць, як апранацца ў пэўных абставінах.
дрэ́ўка, -а, мн. -і, дрэ́вак і дрэ́ўкаў, н.
Выструганая палка, да якой прымацоўваецца сцяг.
|| прым. дрэ́ўкавы, -ая, -ае.
дрэ́ўны, -ая, -ае.
Які з’яўляецца дрэвам, дрэвавы.
Дрэўная парода.
Дрэўная расліна.
дуалі́зм, -у, м.
Філасофскае вучэнне, якое прызнае ў аснове свету два незалежныя і раўнапраўныя пачаткі: матэрыю і дух.
|| прым. дуалісты́чны, -ая, -ае.
дуб, -а і -у, мн. дубы́, -о́ў, м.
1. -а. Буйное лісцевае дрэва сямейства букавых з цвёрдай драўнінай і пладамі-жалудамі.
Д. галлё распусціў.
2. -у, толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.
Бочка з дубу.
3. -а, перан. Пра высокага, моцнага чалавека або пра неразумнага чалавека (разм.).
|| памянш.ласк. дубо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м. (да 1 знач.) і дубо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).
|| прым. дубо́вы, -ая, -ае.