Verbum

дагаво́р, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Пісьмовае або вуснае пагадненне; дамова.

Падпісаць д.

2. -а. Дакумент, у якім падаюцца звесткі аб узаемных абавязацельствах; дамова.

|| прым. дагаво́рны, -ая, -ае.

На дагаворных пачатках.

дагаво́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Работнік, які працуе па дагаворы.

|| ж. дагаво́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. дагаво́рніцкі, -ая, -ае.

дагадзі́ць, -гаджу́, -го́дзіш, -го́дзіць; -го́джаны; зак., каму-чаму.

Задаволіць каго-н., зрабіўшы яму што-н. прыемнае; улагодзіць.

Д. гасцям.

дагала́, прысл.

1. Да голага цела.

Распрануцца д.

2. Не пакідаючы валасоў.

Абстрыгся д.

дагандлява́цца, -лю́юся, -лю́ешся, -лю́ецца; -лю́йся; зак. (разм.).

Займаючыся гандлем, разарыцца, згалець.

Д. да торбы.

даганя́ць гл. дагнаць.

дагарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., што.

Закончыць абгароджваць.

Д. плот.

|| незак. дагаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.

дагартава́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ту́ецца; зак.

Дасягнуць патрэбнага гарту.

Сталь дагартавалася.

|| незак. дагарто́ўвацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца.

дагартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

Давесці да патрэбнага гарту.

Д. серп.

|| незак. дагарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. дагарто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж. і дагарто́ўванне, -я, н.

дагары́, прысл.

1. На спіне, на спіну.

Ляжыць д.

2. Угору, уверх.

Як ні ары, абы чорным д. (прыказка).

◊

Дагары нагамі —

1) у перавернутым, перакручаным становішчы (быць і пад.);

2) уніз галавой, кулём (падаць, ляцець і пад.).