Verbum

афе́кт

(лац. affectus = душэўнае хваляванне, страсць)

кароткачасовы стан моцнага нервовага ўзрушэння і запальчывасці (адчаю, лютасці, жаху і г. д.), які суправаджаецца рэзкімі рухамі, крыкам, плачам.

афекта́цыя

(лац. affectatio)

штучная ўзрушанасць, перабольшанае і падкрэсленае выражэнне якога-н. пачуцця, настрою (напр. дэкламаваць з афектацыяй).

афе́ра

(фр. affaire = справа)

нядобрасумленнае, махлярскае прадпрымальніцтва з мэтай нажывы; сумніўная здзелка.

афе́рта

(с.-лац. offerta = ахвяра)

прапанова адной асобы другой асобе заключыць здзелку з дакладным пералікам усіх яе ўмоў.

аферы́ст

(фр. affairiste)

чалавек, які займаецца аферамі, нядобрасумленны дзялок.

аферэ́нт

(лац. offerens, -ntis = які ахвяруе)

асоба, якая выступае з афертай.