Verbum

рыс

(с.-в.-ням. ris, ад гр. oryza)

расліна сям злакавых, якая вырошчваецца на затопленым полі ў краінах з цёплым кліматам, а таксама белае зерне гэтай расліны як харчовы прадукт.

ры́са

(польск. rysa, ад ням. Riss)

1) вузкая палоска, лінія;

2) рэальны ці ўяўны рубеж паміж чым-н. (напр. р. пад’ёму ўзроўню вады);

3) адзін з абрысаў чаго-н. (напр. рысы твару);

4) перан. прымета, асаблівасць (напр. рысы характару).

рысава́ць

(ст.-польск. rysować, ад с.-в.-ням. rīzen)

1) перадаваць прадметы на плоскасць пры дапамозе графічных сродкаў;

2) перан. апісваць у слоўнай форме або ўяўляць мысленна ў якіх-н. вобразах.

рысарджыме́нта

(іт. Risorgimento -літар. адраджэнне)

1) нацыянальна-вызваленчы рух у Італіі, які завяршыўся ў 1870 г. утварэннем адзінай італьянскай дзяржавы;

2) вызваленчая барацьба італьянскага народа ў 1943—1945 гг. супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў.

рысбе́рма

(гал. rijsbenn, ад rijs = дубец + berm = вал, насып)

частка гідратэхнічнага збудавання, прызначаная для ўмацавання рэчышча патоку.

ры́слінг

(ням. Riesling)

1) сорт белага вінаграду;

2) белае віно, атрыманае з гэтага вінаграду.

рысо́ра

(фр. ressort)

спружыністае прыстасаванне на восі вагонаў, аўтамашыны, павозкі, якое змякчае штуршкі пры яздзе.

рысу́нак

(польск. rysunek, ад с.-в.-ням. rizen)

перадача на плоскасці прадметаў пры дапамозе алоўка, пяра, вугалю, фарбаў і інш.