Verbum

рызакарпа́н

(н.-лац. rhizocarpan)

накіпны сумчаты лішайнік сям. лецыдзеевых, які трапляецца на валунах, камяністых россыпах.

рызакло́ніум

(н.-лац. rhizoclonium)

ніткаватая зялёная водарасць сям. кладофаравых, якая пашырана ў розных водах і на глебе.

рызактаніёз

(ад рызактонія)

хвароба раслін, якая выклікаецца рызактоніяй.

рызакто́нія

(н.-лац. rhisoctonia)

недасканалы грыб класа дэйтэраміцэтаў, які развіваецца на бульбе, бураках, моркве, памідорах, бабовых раслінах.

рызалі́т

(ням. Rysalit, ад іт. risalita)

частка будынка, якая выступае за лінію цэнтральнай восі фасада.

рызамо́рфы

(ад гр. rhiza = корань + -морфы)

доўгія шнурападобныя спляценні грыбных ніцей у некаторых грыбоў, якія служаць для правядзення вады і пажыўных рэчываў ад грыбніцы ў пладовыя целы.

рызапла́ст

(ад гр. rhiza = корань + -пласт)

тонкая нітка ў некаторых жгуцікавых, якая злучае жгуцік з ядром.

рызапо́дыі

(ад гр. rhiza = корань + -подыі)

тонкія протаплазматычныя ніці — псеўдаподыі форамініфераў.

рызасале́нія

(н.-лац. rhizosolenia)

аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. рызасаленіевых, якая пашырана пераважна ў марскім планктоне, зрэдку ў азёрах.

рызасфе́ра

(ад гр. rhiza = корань + сфера)

прыкаранёвая зона глебы, у якой сканцэнтравана вялікая колькасць мікраарганізмаў (бактэрый, грыбоў, актынаміцэтаў).